Fare Renkli İlk Levis Pantolonum & Ergenlik
Sizi bilmem ama benim ergenliğim çok zor geçti. 13-14 yaşlarında problemler yaşayınca annem beni psikoloğa götürdü ve "kadın hımm 25 e kadar sürebilir" dediğinde annemin yüz ifadesini görmeliydiniz.
Zor bir dönemdi benim için de. Bir kere yaşıtlarımdan çok zayıftım, ee ne var bunda ne güzel işte diyebilirsiniz ama o zaman için güzel bir şey değildi bu. Şimdi ki gibi zayıf olmak bir moda değil aksine o bedene göre kıyafet bulmak çok ama çok zordu. 15-16 yaşlarında herkes süslenme yarışındayken ben saçma sapan bol kıyafetler, bacaklarım kalın görünsün diye çift kat mus çoraplar giyiyordum. Ne çocuksunuz ne de yetişkin o yüzden garson boy diye saçma kıyafetlerin olduğu bir kısım vardı, hatırlamak bile istemiyorum onları giyeceğime çıplak gezerim daha iyi. Belki de bu yüzden asosyaldim biraz, dışarıya çok fazla çıkmazdım. Derslerim de lisede kötüleşmeye başlamıştı. Ne yapıyordum o kadar zaman ben de hatırlamıyorum bilgisayar da yoktu çünkü. Kitap okuyordum sanırım.
Bir gün okulda arkadaşlar geldi ve Beşiktaş'ta ucuz Levis satan bir dükkan bulduklarını söylediler, hep beraber gittik. Ben hangi pantolonu giysem sopa gibi olan bacaklarım o kadar kötü görünüyor ki çıldıracağım. Herkes kendine bir pantolon aldı, ben de bir tane buldum ama açık gri, saçma bir renk ama üstümde güzel göründü.
Eve geldim, annem tabi çok mu aradın bunu bu nasıl renk vs dedi, ben de ilk defa üzerime oturan, kıçımdan düşmeyen bir pantolon bulduğum için sevinmiş, almıştım, rengi pek de önemli değildi.
O pantolon benim dışarı çıkma anahtarım, asosyallikten sosyalliğe geçmeme neden oldu. Ve de takıntılı olduğum için hep aynı pantolonu giyiyordum, onun bana yakıştığını düşünüyordum.
Okuldan geldiğim bir gün dışarı çıkacağız arkadaşlarımla eve geldim pantolonumu arıyorum, bulamıyorum, annem çamaşır makinesinde deyince kan beynime sıçradı, yıkanmış ve ıslak. Hemen çıkardım makineden kalorifer üstüne koydum,ütülemeyi denedim, kuruyacak gibi değil. O kadar çaresizdim ki o an, bir de açık gri olduğu için ıslak olduğu belli oluyor, tahmin edebileceğiniz gibi yine de ben giydim, gideceğim yere kadar kurur dedim yolda, annemle sıkı bir kavga ettik ve ıslak pantolonu giyip çıktım. Bir sorun olmadı :) Belki hasta olmuşumdur, hatırlamıyorum.
Pantolon bana olmayana kadar giydim, boyu kısa gelince kesip şort yaptım. Sonra da kayboldu gitti.
Zor bir dönemdi benim için de. Bir kere yaşıtlarımdan çok zayıftım, ee ne var bunda ne güzel işte diyebilirsiniz ama o zaman için güzel bir şey değildi bu. Şimdi ki gibi zayıf olmak bir moda değil aksine o bedene göre kıyafet bulmak çok ama çok zordu. 15-16 yaşlarında herkes süslenme yarışındayken ben saçma sapan bol kıyafetler, bacaklarım kalın görünsün diye çift kat mus çoraplar giyiyordum. Ne çocuksunuz ne de yetişkin o yüzden garson boy diye saçma kıyafetlerin olduğu bir kısım vardı, hatırlamak bile istemiyorum onları giyeceğime çıplak gezerim daha iyi. Belki de bu yüzden asosyaldim biraz, dışarıya çok fazla çıkmazdım. Derslerim de lisede kötüleşmeye başlamıştı. Ne yapıyordum o kadar zaman ben de hatırlamıyorum bilgisayar da yoktu çünkü. Kitap okuyordum sanırım.
Bir gün okulda arkadaşlar geldi ve Beşiktaş'ta ucuz Levis satan bir dükkan bulduklarını söylediler, hep beraber gittik. Ben hangi pantolonu giysem sopa gibi olan bacaklarım o kadar kötü görünüyor ki çıldıracağım. Herkes kendine bir pantolon aldı, ben de bir tane buldum ama açık gri, saçma bir renk ama üstümde güzel göründü.
Eve geldim, annem tabi çok mu aradın bunu bu nasıl renk vs dedi, ben de ilk defa üzerime oturan, kıçımdan düşmeyen bir pantolon bulduğum için sevinmiş, almıştım, rengi pek de önemli değildi.
O pantolon benim dışarı çıkma anahtarım, asosyallikten sosyalliğe geçmeme neden oldu. Ve de takıntılı olduğum için hep aynı pantolonu giyiyordum, onun bana yakıştığını düşünüyordum.
Okuldan geldiğim bir gün dışarı çıkacağız arkadaşlarımla eve geldim pantolonumu arıyorum, bulamıyorum, annem çamaşır makinesinde deyince kan beynime sıçradı, yıkanmış ve ıslak. Hemen çıkardım makineden kalorifer üstüne koydum,ütülemeyi denedim, kuruyacak gibi değil. O kadar çaresizdim ki o an, bir de açık gri olduğu için ıslak olduğu belli oluyor, tahmin edebileceğiniz gibi yine de ben giydim, gideceğim yere kadar kurur dedim yolda, annemle sıkı bir kavga ettik ve ıslak pantolonu giyip çıktım. Bir sorun olmadı :) Belki hasta olmuşumdur, hatırlamıyorum.
Pantolon bana olmayana kadar giydim, boyu kısa gelince kesip şort yaptım. Sonra da kayboldu gitti.
Yorumlar
Yorum Gönder