Yirmiler - Otuzlar

On sekiz yirmili yaşlardayken, o an ki düşüncelerimiz bize o kadar doğru gelir ki, karşımızda bizden büyük de olsa başta annemiz söylediklerine hiç inanmayız. Hatta anne ısrarla benim dediğime geleceksin der, biz omuz silkeriz. Otuza geldiğimizde bir anda bir aydınlanma olur ve birden o karşımızda dalga geçtiğimiz büyükler gibi oluruz. Bunları maddelemek istiyorum.

1- Türk Kahvesi, hiç anlam veremediğim tadı, o zaman berbat gelen kahveyi, ufaktan ufaktan önce fal için sonra güzel gidiyor yemekten sonra deyip, bir anda vazgeçilmez hale gelmesi.

2- Sağlıklı beslenme, yirmi beş yaşıma kadar en sebze yemeyenin bile yediği yeşil fasulyeyi dahi yemeyen biri olarak, şu an sadece sebze yiyorum. Hiç unutmam, yirmi yaşındayım bir yerde çalışıyorum, yeni evli otuzlarında bir kızla yemek yiyoruz, kız işte dengeli besleniyoruz haftada iki gün baklagil iki gün sebze vs bana yemek düzenlerini anlattı, çalıştığım süre boyunca kızla dalga geçmiştim, etrafımdakilere de gülerek anlatmıştım.

3-Spor-Yürüyüş, Annemin her hafta sonu, olmadı akşamları, yürüyüşe gidelim serzenişlerden o kadar sıkılırdım ki, bir adım atmak dünyanın en zor işi gibi gelirdi. Alışveriş merkezine bile gittiğimizde kapıya en yakın yere park etmeye çalışırdık, ne kadar az yürüsek bize o kadar kar. Şimdi ne oldu, gideceğim her yere yürüyerek gitmeyi, uzun yürüyüşler yapmayı seviyorum,.

4- Gümüş altına karşı, ne kadar param olursa olsun gidip o parayla gümüş yüzük, kolye ıvır zıvır alırdım. Birisi altın kolye hediye ederse de ayy çok kötü deyip aşağılamalar, dalga geçmeler, şimdi de gümüşün yüzüne bakmayıp, kuyumcu vitrininden ayrılamama durumları.

Daha çok var aslında. Aklıma bu kadarı geldi. Geldikçe yazarım.

Değişmeyen şeyler de oldu tabi ama on yıl önce söylediklerimin aksini yapıyor olmak sinir bozucu, yaşlılık mı diyorum ama olgunlukta karar kılıyorum. 

Benden on yaş küçük biri, benim zamanında söylediklerimi bana söyleyince önce, olur mu sebze çok sağlıklı, fast food, abur cubur vs yeme, demeye başlıyorum, sonra dalgacı, umursamaz, her şeye karşı olan kendimi hatırlıyorum ve susuyorum..