Alışveriş

Şu an deli gibi alışveriş yapmak istiyorum. Hatta geçen gün on numaradan 50 milyar kazanıp onu deli gibi kıyafetlere yatırmak istiyorum derken buldum kendimi. Niye böyle oldum ben? Daha geçen ay, deli gibi kıyafet, takı, ayakkabı, çanta alma isteği olan insanların özel hayatlarında mutsuz olduklarını, kanıtlamaya çalışır bir halim vardı.

Mesela tek taşın olsa ne olur olmasa ne olur değil mi?. Parmağındaki tek taşla hava atabiliyorsun bana bu kadar pahalı bir hediyeyi layık gören bir sevgilim var diye ya da o yüzük parmağımızdayken kendimizi daha değerli hissediyoruz. ( işte bu, hava atmak, kendimizi daha iyi hissetmek bunlar hep kendimizi küçük, önemsiz biri olarak görmekten) Bir kısım insan da sevgilimin beni sevdiğini zaten biliyorum milyonlar verip yüzük almasına gerek yok, diyebilir. Bu iki düşünce de bana safça geliyor adam karısını, sevgilisini aldatıp kendini kötü hissetmemek için de o hediyeyi alabilir, ya da gerçekten çok seviyordur ve küçük bir taş parçasıyla havalara uçacağını biliyordur ve o yüzden alır. Biz bunu niye istiyoruz soruyorum kendime kendimizi daha mı değerli hissediyoruz o taşla, bu çok salakça değil mi?

Ben niye şimdi alışveriş yapmak istiyorum evdeki bütün kıyafetlerimden nefret ediyorum. Mutsuzum demek istemiyorum. Mutsuz olmam için bir neden yok. Seçtiğim hayatı, istediğim şekilde yaşıyorum hatta biraz bencilce, etrafımdaki insanları düşünmeden. O zaman mutsuz olmaya hakkım yok değil mi? Şu an istesem çalışabilir, kazandığım parayla da istediklerimi alabilirim. Bkz Çalışmak başlıklı blog.

Alışveriş yapma isteğimi buraya yazarak kökenine inerek bastırmaya çalışıyorum. İşe yarıyor sanki.